Ethan worstelde met de gashendel en probeerde recht te komen, maar de motor had niet genoeg kracht om de duw te weerstaan. “Ze drijven ons op,” mompelde Ethan grimmig. “Ze dwingen ons weg te gaan van de coördinaten die we aan de kustwacht hebben gegeven.” Liams ogen werden groot. “Bedoel je dat ze ons zullen missen?” “Als we deze kant op blijven drijven, ja.” Ethans stem was scherp, beheerst, maar Liam zag de spanning in zijn kaak.
De piratenschip brulde voorbij, cirkelde rond voor nog een treffer. Het tweede schip volgde vlak achter hen, hun bewegingen schaduwend als een roofdier wachtend op de aanval. Liam klampte zich vast aan de reling, zijn hart bonkte toen hij zich de waarheid realiseerde: de oceaan was te groot en de reddingswerkers zouden in het verkeerde deel ervan zoeken.