De aanvallen bleven komen. Elke keer kwamen de piratenboten dichterbij, hun rompen smakten tegen Aurora’s wake en dreven haar verder weg van de coördinaten die Ethan over de radio had gegeven. De kustwacht zou nu leeg water afzoeken, schaduwen achtervolgen terwijl de zeilboot dieper in het isolement werd gedreven.
Liam klemde zich met witte knokkels vast aan de reling, zijn tanden klapperden bij elke klap. “Ze sturen ons als vee!” “Dat is precies wat ze doen,” gromde Ethan, terwijl hij elk grammetje kracht uit de sputterende motor probeerde te persen. Even leek het erop dat ze konden ontsnappen. Een van de piratenboten vertraagde plotseling, raakte achterop en zijn motor hoestte rook.