Zijn hand drukte tegen Liams borst, loodzwaar. “Stil,” herhaalde hij, zijn toon scherp genoeg om te snijden. Ethans stem kwam laag en vast van naast hem. “Niet doen. Laat het los.” Zijn ogen bleven op de piraten gericht, maar zijn woorden waren voor Liam bedoeld. “Je kunt ze niet tegenhouden.” Een andere krat ging open met een plop van metalen sluitingen.
De piraten juichten en tilden er een slanke sensor uit alsof het een schat was. Eén man lachte en hield het omhoog voordat hij het achteloos terug in de kist liet vallen. Liam kromp ineen, een geluid als van een gewond dier dat uit zijn keel brak. Ethan wierp hem een waarschuwende blik toe. “Ademen. Gewoon ademen.” Het dek dreunde onder het gewicht van de uitrusting die naar de reling werd gesleept.