Danny voelde een golf van voldoening toen hij toekeek hoe de oplichters werden weggeleid. De man die de bevelen had gegeven was nu stil, zijn hoofd in schaamte gebogen, zijn handen geboeid. Danny’s blik verhardde zich toen hij de anderen zag, gewone mensen die ervoor hadden gekozen om de kwetsbaren uit te buiten, die zijn oma tot tranen hadden bewogen. Dit was gerechtigheid.
Toen de politie het gebouw eenmaal had beveiligd, begonnen ze de overblijfselen van de operatie uit te kammen – computers, telefoons en bestanden, allemaal in bewijszakken om er zeker van te zijn dat er geen spoor van hun misdaden ongestraft zou blijven. Terwijl de agenten inpakten, wendde een van de rechercheurs zich tot Danny. “Je hebt hier goed werk verricht. Zonder jouw hulp zouden deze mensen levens blijven verwoesten.”