“Toch? Noah?” Noah staarde voor zich uit, kaak op elkaar geklemd. “Als ze ons zo hard achtervolgen, maakt het niet uit. Ze denken dat er iets waardevols aan boord is.” Jamie vloekte en sloeg met zijn handpalm tegen het controlepaneel. “We zouden hier niet moeten zijn. Dit zou niet mogen gebeuren.”
“Ik weet het,” snauwde Noah. Jamie wees naar de radar. “Ze zitten ons op de hielen. De kustwacht is nog meer dan een uur onderweg. Dat is-” hij keek naar beneden naar zijn handen, die licht trilden-“dat is als ze hier überhaupt komen.” Noah knarste met zijn tanden. “Ze komen wel.”