Uiteindelijk zette hij zich schrap, greep naar de harpoenbout en met een snelle, wanhopige ruk rukte hij hem los. De haai stuiptrok. Zijn enorme staart zwiepte hard en stuurde een schokgolf door het water die Marcus achterover sloeg. Het mes draaide uit zijn greep en de bubbels barstten om hem heen.
Zijn borstkas balde zich van angst – had hij zojuist datgene losgelaten wat hem zou doden? Maar de haai viel niet aan. Hij dreef rond, met een krachtig lichaam alsof hij trilde van de pijn. En toen, onmogelijk, bleef hij weer stil hangen, met zijn ogen op hem gericht.