En daar, in de verte, zag hij het: een plotselinge bloei van licht onder water, gevolgd door het gedempte gebrul van een explosie. De zee schokte toen de explosie er doorheen rolde. Een doffe, daverende krak weerklonk over het rif, gevolgd door een golf van bellen en slib die in een verblindende wolk omhoog spoot.
Marcus’ lichaam schokte van de schokgolf, de kracht rammelde door zijn ribben als een hamerslag. Hij draaide zich om, zijn gezichtsvermogen zwom en zijn oren suisden van het gebrul onder water. Het koraalrif dat hij enkele ogenblikken eerder had bestudeerd, was verborgen in een storm van zand en brokstukken. Hij worstelde om zich te oriënteren, om te bevatten wat er zojuist door het water was gescheurd.