De zee kolkte van de beweging toen de haai weer rondcirkelde en de zwaaiende piraat verder van de boot dwong. Marcus’ beslissing glipte uit zijn handen. De natuur had al gekozen. Een scherpe klap sneed door de lucht – niet van de zee, maar van bovenaf. Een hoorn, diep en bevelend, rolde over de golven.
Marcus’ hoofd schoot naar de horizon, waar een wit schip dichterbij kwam, met een schuimend kielzog dat door het water sneed. Blauwe strepen glinsterden langs de romp, het zonlicht scheen op de gehesen vlag. De kustwacht. De motoren ronken toen de kustwacht dichterbij kwam. Twee officieren leunden over de boeg, geweren in de aanslag, stemmen versterkt door de wind.