“Laat je wapen vallen! Handen waar we ze kunnen zien!” De piraat aarzelde maar even voordat hij het harpoengeweer opzij gooide. Het kletterde over het dek en kwam tot stilstand aan Marcus’ voeten. Hij bewoog niet, zijn hartslag nog steeds als een trommel in zijn borst. De boot schommelde toen de officieren de eerste piraat in veiligheid brachten.
Marcus steunde tegen de kajuit, nog steeds naar adem happend, toen een plotselinge plons zijn ogen naar stuurboord trok. De tweede piraat dook op, met achter zich een uitpuilend net dat glinsterde van de verdoofde vissen.