De man zwaaide en greep de rand van de console vast voor zijn evenwicht. Van dichtbij kon Elias zijn gezicht zien: ingevallen wangen, bloeddoorlopen ogen, wild gegroeide stoppels. “Ik… ik dacht dat er niemand zou komen,” raspte hij. “Mijn naam is Callen… Ik had hier niet moeten zijn. Ik had me opgeborgen. Op een dag werd ik wakker en zag ik dat het schip verlaten was en achtergelaten om te drijven.”
De bliksem verlichtte de kamer opnieuw en Elias’ blik ging naar de arm van de man. Er zat een vuil verband omheen, met donkere vlekken. Elias’ geest ging tekeer. Een hele bemanning, spoorloos verdwenen? Waarom zouden zeelieden een schip van deze grootte verlaten? Piraten? Smokkelaars?