De havenmeester bestudeerde hem een lang moment voordat hij knikte. “Dan is het genoeg.” Toen de ambulance wegreed en de menigte zich begon te verspreiden, staarde Elias naar de zwarte horizon.
De golven rolden eindeloos, elk spoor uitwissend van de reus die in hun wateren had rondgespookt. Voor de dorpelingen zou het een verhaal worden dat in cafés en aan keukentafels werd verteld: hoe een spookschip op een stormachtige ochtend Portmere binnen dreef en zonk voordat het land kon raken. Maar Elias wist dat het niet zomaar een spookverhaal was.