Toen ze voor zichzelf een tandenborstel met zachte haren kocht, werd die vervangen door een tandenborstel met “betere” medium-zachte haren. De doos beloofde superieure hygiëne in een soort laboratoriumrapport. “Ik heb extra’s gekocht,” zei hij tevreden. Ze bedankte hem en vroeg zich wat af voordat ze haar schouders ophaalde over het voorval.
Hij vorkte en serveerde het eten in verhoudingen waarvan hij zwoer dat ze het “licht, vol, maar niet traag” zou houden Het zag er mooi uit – granen werden geometrisch ondersteund en eiwitten in een symmetrie geplaatst, met de belofte van een goede gezondheid. Ze at en voelde zich goed, maar er knaagde iets in haar: wiens honger was ze aan het stillen en waarom moest het zo precies?