Er verscheen een nieuwe rij klusjes op de koelkastkalender: Reset/Vernieuwen (PM). Het klonk spa-achtig, niet toezichthoudend. Dozen wachtten op vinkjes. Als ze er een vergat aan te kruisen, vinkte hij het voor haar aan met een beleefde “Alles klaar”, een vriendelijkheid die vreemd genoeg aanvoelde als een handtekening namens haar.
Hij noemde herinneringen “beleefdheden” “Telefoonscherm naar beneden tijdens het eten,” “Sleutels in de lade bij de deur,” “Veeg de gootsteen na het tandenpoetsen – watervlekken verspreiden zich.” Elk verzoek op zich was redelijk; samen stonden ze als hekpalen, laag genoeg om overheen te stappen, vaak genoeg om haar op een pad te houden dat ze niet had gekozen.