De volgende ochtend verscheen er een ENTRY PROTOCOL aan de binnenkant van de voordeur: ontsmettingsspray, schoenen, tas, douche. Gedrukte stappen, vakjes om aan te kruisen. “Het houdt de buitenkant buiten,” zei hij liefdevol maar onverzettelijk. Evelyn hield het papier vast, glimlachte omdat hij glimlachte, voelde de eerste, zwakke pijn van een proces wachtrij.
Het ENTRY PROTOCOL werd een gelamineerd blad bij de deur, pen aan een touwtje als een stemhokje. Ze leerde de stappen uit haar hoofd: Spray, schoenen, tas, douche. Hokjes om aan te kruisen, zelfs als ze alleen naar buiten ging om post te halen. “Het houdt buiten buiten,” zei hij weer, terwijl hij de lucht bij haar voorhoofd kuste, maar nooit helemaal landde.