Complimenten kwamen met aanpassingen. “Mooie jurk. Die kleur is sierlijk.” Een tel later volgde “Kin iets lager – foto’s komen beter uit.” Evelyn gehoorzaamde, zoals je dat bij groepsfoto’s doet om de vrede te bewaren. Aaron’s schouders verslapten bij het zien, opluchting liet zichtbaar zijn gevoel van dankbaarheid zien.
Hapjes werden gematigd, zout werd tegen de klok in doorgegeven en vorken rustten in precieze hoeken. Niets van dit alles leek onvriendelijk, maar alles was bindend. Evelyn dacht aan veiligheidsgordels die strakker zitten zelfs als je niet verongelukt bent, de zachte dwang van een systeem dat ervan overtuigd is dat het je tegen jezelf beschermt.