Binnenin stond een kast met gelabelde bakjes, servetten, lopers, kaarsen, reserve etiquette. Evelyn lachte zachtjes bij de laatste. “Een familiegrapje?” “Een filosofie,” antwoordde zijn moeder, met een perfecte glimlach. “Orde maakt ruimte voor vreugde.” Evelyn dacht aan vreugde die geen etiket nodig had. Of was dat niet mogelijk?
Bij de gootsteen demonstreerde zijn moeder haar “rustig spoelen” “Lawaai maakt onrustig en onrust verplaatst zich,” zei ze, terwijl ze het water nauwelijks liet kabbelen. Evelyn spiegelde de beweging. “Heerlijk,” vond de vrouw. De lofzang wist tegelijk op te fleuren en te verstrakken. Evelyn voelde zich verstikt.