Bij de deur bedankte zijn moeder Evelyn voor haar bezoek. “Je presenteert jezelf bedachtzaam,” zei ze. “Het eert ieders tijd en inspanningen.” Er zat oprechte warmte in, en ook een maat, als een hand die een weegschaal bijstelt om goed te werken.
Op de oprit verschoof het grind nauwelijks onder hun schoenen. Aaron stond groter, zijn frame straalde gezondheid, vertrouwen en perfecte mannelijkheid uit. “Ze vond je leuk,” zei hij, zijn ogen helder met de opluchting van een onberispelijk teruggekeerd rapport. “Ik kon het zien,” antwoordde Evelyn, terwijl ze een keer in zijn hand kneep.