De volgende ochtend maakten ze koffie en een lijst. Het was een lijst met opties. Hij liep door de lijst van therapeuten met woorden als angst, familiesystemen en grenzen ernaast geschreven. Hij bleef lang genoeg stilstaan bij grenzen om te glimlachen, verrast door zijn eigen opluchting. “Structuur die niet knelt,” zei Evelyn. “Structuur die houdt,” echode hij, de zin testend.
In sessie één zat hij rechtop en beantwoordde alles als een examen. De toon van de therapeut vertraagde de klok. “Je hebt geleerd dat liefde aankomt als correctie,” zei ze. “Wat gebeurt er als liefde aankomt als toestemming?” Hij wierp een blik op Evelyn. Ze vulde de stilte niet. Ze knikte een keer, hem aanmoedigend om te proberen het te beantwoorden.