Zijn lach was breekbaar. “De dingen zijn niet helemaal gegaan zoals gepland. De firma heeft me een paar maanden geleden laten gaan. Ze zeiden dat ik niet presteerde – kun je dat geloven?” Hij schudde zijn hoofd, bijna geamuseerd. “En Liora… ze is weggegaan. Nam ook wat van mijn geld mee. Ik denk dat ze er niet voor de lange termijn in zat.” Clara keek hem rustig aan, haar uitdrukking onleesbaar.
Hij ging verder, nog steeds glimlachend alsof hij probeerde het verhaal minder zielig te laten klinken. “Hoe dan ook, ik vroeg me af – hoe heb je dit allemaal voor elkaar gekregen? De behandelingen, de huur, alles?” Ze hield haar hoofd lichtjes schuin. “Je bedoelt hoe heb ik het overleefd nadat je me achterliet om te sterven?” De glimlach bevroor op zijn lippen. “Dat is niet eerlijk-”