Een bloedneus die niet wilde stoppen. Kneuzingen die ze niet kon verklaren. Vermoeidheid die elke dag dieper werd. Evan merkte dat ze langzamer werd, haar blekere huid – maar wuifde dat ook weg, tot de avond dat ze in elkaar zakte op de keukenvloer.
Toen ze wakker werd, rook de wereld naar ontsmettingsmiddel. Het licht was hard en koud. Evan zat naast haar ziekenhuisbed, zijn vingers verstrengeld met de hare, zijn gezicht strakgetrokken. “Je liet me schrikken,” fluisterde hij, terwijl hij probeerde te glimlachen maar faalde.