“Echtscheidingspapieren,” zei ze. “Je kunt ze ondertekenen, of niet. Hoe dan ook, ik ben klaar.” Evan’s lippen gingen open alsof hij wilde protesteren, naar iets bekends wilde grijpen. Maar dat deed hij niet. Hij knikte alleen maar, verslagen, en draaide zich naar de deur.
Bij de drempel aarzelde hij. “Clara… Ik wilde je nooit pijn doen.” Ze glimlachte flauwtjes. “Dat is het probleem met bedoelen, Evan. Het verandert de uitkomst niet.” Toen de deur achter hem dichtviel, bleef ze lang staan om de stilte te laten bezinken.