“En daarna?” Cooper’s toon was voorzichtig en geduldig. Lila schudde stevig haar hoofd. De beweging was klein maar zeker. Iedereen in de kamer begreep wat ze bedoelde zonder dat ze de woorden hardop hoefde te zeggen.
Merritt observeerde haar aandachtig. Trauma maakte getuigen onbetrouwbaar, maar soms nam het ook de behoefte om te liegen weg. Het meisje friemelde niet, zocht geen goedkeuring. Ze herinnerde het zich gewoon, en herinneren was haar eigen stille verzet.