Toen de rechtbank weer bijeenkwam, nam Leonard Henson het woord. Hij zag er uit als een professionele curator. Hij was gekleed in een grijs pak, zijn lichaamshouding was kalm en hij was evenwichtig, het soort evenwicht dat geld kon kopen door reputatie. Merritt bekeek hem zorgvuldig.
“Houdt u toezicht op het onderhoud en de beveiliging van het gebouw?” Vroeg Cooper. “Dat doe ik,” zei Henson soepel. Het vertrouwen was automatisch, eerder geboren uit gewoonte dan uit verdediging.