Scout liet zich weer zakken, zijn ogen nooit van het bewijsmateriaal afwendend. De rechtszaal wachtte, honderd ademhalingen tegelijk ingehouden. Merritt voelde wat iedereen voelde maar nog niet kon benoemen – het dunne, trillende randje tussen toeval en bekentenis.
De deurwaarder droeg het verkoolde label naar de middelste tafel en plaatste het onder het licht van de rechtszaal. Het metalen oppervlak was vervormd maar leesbaar genoeg om vage letters te onthullen: Admin Acc….. De implicatie van het zichtbare woord was duidelijk.