Merritt bestudeerde haar vanaf de bank. Klein gestalte, roetdonker haar, ogen te oud voor haar leeftijd. Breekbaar, ja, maar verankerd. “Mevrouw Cooper,” zei hij uiteindelijk, “kunt u uitleggen waarom de hond van uw cliënt lijkt te getuigen voordat uw getuige kan spreken.”
De advocaat van de verdediging stond kalm op en streek haar mouw glad toen de rechtszaal zich vestigde. “Scout is niet zomaar een huisdier, Edelachtbare,” zei ze. “Hij is een gecertificeerde reddingshond en emotionele ondersteuningshond. Het kind vertrouwt op hem om te communiceren.” Haar stem straalde zekerheid uit, maar Merritt ving er een flikkering van zenuwen onder op.