Merritt trok een wenkbrauw op. “Communiceren?” herhaalde hij met zijn pen boven zijn notities. Hij had wel eens gehoord van dieren die emotionele steun bieden, maar nog nooit van een dier dat een federale procedure verstoorde. De advocaat knikte. “Ja, meneer. Ze heeft bepaalde signalen geleerd om zichzelf te kalmeren. Soms reageert hij instinctief als ze angstig is.” Merritt overwoog dat zorgvuldig.
De aanklager, Lowell, snoof spottend. “Dan voelt het dier misschien hoe absurd deze verdediging is.” De rechtszaal tetterde, maar Merritt’s blik legde hen onmiddellijk het zwijgen op. Hij had geen geduld voor theater, zeker niet van mannen die wreedheid verwarden met vertrouwen.