“Ga zitten, Mr Lowell,” zei Merritt onomwonden. “U komt nog wel aan de beurt.” De berisping kwam aan met de doffe dreun van finaliteit. Lowell zakte terug in zijn stoel, zijn lippen verstrakkend. Merritt draaide zich weer om naar het kind, dat haar blik nog steeds niet van de riem in haar handen had afgewend.
Achter het glazen tussenschot flitsten cameraflitsen als hittebliksem. De zaak had niet alleen nieuwsgierigheid gewekt. Het had verontwaardiging gewekt. Donateurs, beheerders, ouders en politici wilden allemaal dat iemand de schuld kreeg. Op dit moment zat die iemand aan de verdedigingstafel.