Evan lag langer wakker dan hij wilde, terwijl hij zich over de ongemakkelijke waarheid boog dat dit belangrijk voor hem was. Het was niet logisch; de logica zei dat ze een vreemde was met geheimen en dat hij waarschijnlijk uit haar buurt moest blijven. Maar toen hij haar beter observeerde, voelde hij evenveel nieuwsgierigheid als beschermingsdrang.
Hij had bedrijven gebouwd op rationeel denken, maar toch kon hij de knoop die zich in zijn borst vormde niet rationaliseren. Iets in Lena’s stille veerkracht verontrustte hem – haar voorzichtigheid, haar versleten routine en haar vastberadenheid om onzichtbaar te blijven. Mensen werden over het algemeen niet zo geboren. En hij haatte het dat hij haar reden niet kende.