Hij had toen weg kunnen lopen. Het mysterie begraven laten, haar anoniem laten blijven. Maar iets in haar instinctieve signatuur, haar gepaste afstand en haar leven geleefd als een nooduitgang; niets daarvan paste bij iemand die gevaarlijk was. Het kwam overeen met iemand die onrecht was aangedaan.
Dus nam Evan een beslissing. Niet om Lena te ontmaskeren, niet om haar onder druk te zetten, maar om te begrijpen waar ze voor wegrende. Hij wilde weten waarom iemand die instinctief vriendelijk, warm en begripvol was, zoals ze bij zijn moeder was geweest, anders zo fel haar leven zou beschermen.