Evan stemde toe, hoewel nieuwsgierigheid meer trok dan verplichting. De zakelijke deals op zijn bord konden wachten. Er was iets aan Lena’s instinctieve ondertekening dat hem verontrustte. Het was alsof hij het losse eindje had opgevangen van een draad die in iemand anders leven was geweven en hij was geïntrigeerd.
De volgende ochtend leek Lena verrast hen te zien. Margot begroette haar hartelijk en ondertekende met het ritme dat ze alleen gebruikte bij mensen die ze vertrouwde. Lena antwoordde perfect synchroon, subtiele genegenheid gleed in haar handen. Evan merkte het op. Hij merkte ook dat Lena’s houding verstijfde op het moment dat hij probeerde mee te doen.