De uiteindelijke bevestiging kwam toen hij tijdens een toevallig bezoek de loonlijsten van het café controleerde. “Lena Gray” stond nergens, alleen “Werknemer 17-Kas in de hand.” Geen officiële gegevens. Geen achternaam. Zelfs geen vervalste. Ze had gevraagd om helemaal uit de boeken te blijven. De meeste werkgevers zouden daar niet mee hebben ingestemd. Deze misschien wel, dankzij haar uitstekende werkethiek.
Die avond speelde Evan hun eerste gesprek na. Lena had geconstrueerde antwoorden gegeven die identiteit volledig vermeden. Beleefd, consequent, waterdicht. “Gray’ hoefde niet eens haar echte naam te zijn. Maar Evan wilde meer weten over deze vrouw en haar verhaal.