“Ik ben in orde,” hield ze vol, terwijl ze een fractie achteruit deinsde. Haar handen trilden voor ze ze achter zich stopte. Hij was niet dichtbij genoeg om haar aan te raken, maar ze reageerde alsof de nabijheid zelf gevaar opleverde. Evan hief zijn handpalmen in overgave en stapte achteruit. Hij had haar laten schrikken en hij wilde niet overkomen als een engerd.
Toen hij zachtjes vroeg of ze echt Lena Gray heette, verstijfde ze volledig. Even leek de wereld om hen heen stil te staan. Toen ademde ze lang en beverig uit en zei: “Dat ben ik nu. Ik ben opnieuw begonnen. Ik wil geen problemen. Dat is alles wat er is. Vraag me alsjeblieft niets meer.”