Margot tekende iets plagerigs en Lena reageerde meteen, met haar vingers in een regionale stijl die Evan nauwelijks herkende. Zijn moeder giechelde stilletjes, haar schouders schokten. Evan keek naar de uitwisseling en voelde weer die vreemde ruk in zijn borst. Wat Lena ook probeerde te verbergen, zijn moeder was al door haar verdediging heen geglipt.
Toen ze weggingen, tikte Margot twee keer stevig op Evan’s pols. Hij begreep het gebaar goed genoeg. Ze wilde morgen terugkomen. Margot vroeg zelden om herhaalde uitjes. Routines vermoeiden haar; onbekende omgevingen putten haar uit. Toch was ze hier, gretig om terug te keren naar een plek die door een vreemde werd bepaald.