Damien barstte uit en zwoer wraak toen de directeuren bij hem wegliepen, zijn nalatenschap brandend achterlatend. Buiten het gebouw zakte Elena in elkaar op een bankje, de adrenaline trok weg uit haar ledematen. “Ik dacht niet dat ik het kon,” zei ze met een onvaste stem. Evan ging naast haar zitten en liet de stilte even rusten voordat hij antwoordde. “Je deed het niet alleen. Jij was de enige die het kon.”
Ze staarde naar haar trillende handen. “Hij komt achter me aan,” mompelde ze. Evan schudde zijn hoofd. “Niet meer. Hij bedreigde een heel bestuur in het bijzijn van getuigen. Toezichthouders vragen de dossiers al op.”