De agent wreef over zijn nek en fronste. “Er komen ingenieurs van de stad, maar…” Hij keek Daniel weer aan, iets afwegend. “Als je bereid bent, kun je ons misschien helpen om te begrijpen wat we zien.” Even voelde Daniel de grond onder zich kantelen – niet van instorting, maar van verantwoordelijkheid.
Camera’s werden in de afgrond neergelaten en hun beelden werden op een klein scherm geprojecteerd. Daniel stond schouder aan schouder met de ambtenaren, zijn hart bonkte. De eerste beelden toonden ruwe grondwanden, lagen blootgelegd als een dwarsdoorsnede uit een tekstboek. Toen, dieper, zwenkte de camera naar rechts en zag een platte, onnatuurlijke rand. Recht. Doelgericht. Alsof er iets gebouwd was.