De ingenieur mompelde: “Dat kan niet kloppen.” Een politieagent leunde dichterbij. “Oude mijnschacht?” Daniel schudde langzaam zijn hoofd. De grond was te los, te vers. Hij had eerder ingestorte mijnen gezien. Dit was er geen van. Zijn maag verstrakte. Degene die die lijn had gemaakt, had dat tientallen jaren geleden niet gedaan.
Claire kwam dichterbij, met trillende stem. “Daniel, ga alsjeblieft terug naar binnen.” Maar hij kon zich niet losrukken. Het scherm flikkerde weer, de camera bungelde dieper in de schaduw. En daar was het: de contouren van een tunnel, verstevigd met ruw hout, die weg van het huis de duisternis in wees.