Daniel kwam dichterbij, zijn nieuwsgierigheid was groter dan zijn angst. “Enig idee wat de oorzaak was?” vroeg hij aan een van de agenten. De man schudde zijn hoofd. “Nog niet. Ziet er rommelig uit.” Daniel aarzelde voordat hij sprak. “Ik ben geoloog. Ik heb eerder instortingen bestudeerd. Dit… ziet er niet uit als een typische sinkhole.” De officier fronste maar wees hem niet af.
Uur na uur kwam het puin omhoog. Terwijl de grond werd weggeschept, begon zich een vorm af te tekenen – een rand te recht, een holte te opzettelijk. Toen de schijnwerper verschoof, draaide Daniels maag zich om. Het was niet alleen ruwe aarde. Het waren de contouren van iets dat op een tunnel leek.