Politieagenten en ingenieurs overlegden en wuifden hem dan toe. De hoofdonderzoeker gebaarde naar de schermen. “Je had gelijk over de grond. We kunnen je oog goed gebruiken als we naar beneden gaan. Bent u bereid mee te gaan?” Daniel aarzelde, maar het antwoord kwam sneller dan hij had gewild. “Ja.” Hij kon zich nu niet meer afwenden.
Harnassen werden aangebracht, helmen gecontroleerd, radio’s gekraak. Daniel daalde af met twee officieren, de lucht werd koeler, de geur van vochtige grond vulde zijn neus. Schijnwerpers zwaaiden boven hem uit en verlichtten de ruwe houten steunen. De wanden van de tunnel stonden dicht op elkaar, met de hand gekerfd. Het was claustrofobisch, een ader die in de aarde was uitgesneden.