Binnen voelde het huis kleiner, verstikkend onder het gewicht van de angst. Claire dreef hem in het nauw in de keuken, met een scherpe stem. “Dit is niet veilig, Daniel. Wat als er meer naar buiten komen? Wat als…” Ze onderbrak zichzelf en keek naar de jongens in de kamer ernaast. Haar zwijgen zei genoeg.
Die avond bevestigden politiefunctionarissen wat Daniel al vermoedde. Het traject van de tunnel kwam perfect overeen met de staatsgevangenis kilometers verderop. Ontsnapten waren al maanden, misschien wel jaren, ongezien onder de grond op weg naar hun vrijheid. De instorting was niet willekeurig – het was het bijproduct van hun wanhopige graafwerk.