De gevangenis ging onmiddellijk op slot. Sirenes schalden door de stad en helikopters cirkelden rond het gebied met hun schijnwerpers over het bos. Agenten in tactische uitrusting marcheerden als soldaten door Daniels tuin. Voor het eerst in zijn leven zag hij zijn huis niet als zijn thuis, maar als een frontlinie.
Daniels expertise hield hem bij het onderzoek. Ingenieurs vroegen hem naar zijn mening over de stabiliteit van de grond, of er nog meer instortingen zouden kunnen volgen. Hij gaf zo goed mogelijk antwoord, maar zijn gedachten waren niet meer bij de geologie. Hij dacht aan de bange ogen van Claire, de trillende handen van Ethan en de fluisterende vraag van Leo: “Zijn we veilig?”