Daniel aarzelde en zei toen: “Ik ben geoloog. Ik heb zinkgaten bestudeerd, aardverschuivingen, instortingsgebieden. Dit… lijkt me niet juist.” De agent keek verbaasd op en bestudeerde hem een lang moment. Om hen heen vulde het geroezemoes van radio’s en geschreeuw de lucht, maar Daniel hield voet bij stuk, niet bereid om terug te keren in de stilte.
“Wat ziet er niet goed uit?” vroeg de officier uiteindelijk. Daniel wees naar de muren. “Het profiel van de grond is te verstoord. Natuurlijke instortingen laten patronen achter, samengeperste lagen. Dit ziet er anders uit. Alsof er mee geknoeid is.” Hij slikte. “Het klopt niet.” Zijn woorden hingen in de lucht, verontrustend, zelfs voor hemzelf.