Terwijl de politiewagens wegreden, stond Vernon op zijn veranda en nam de sereniteit in zich op die zo lang afwezig was geweest. Hij voelde een overweldigend gevoel van vrede en dankbaarheid. De reis was zwaar geweest, maar hij had eindelijk zijn toevluchtsoord teruggevonden.
Vernon haalde diep adem en ging terug naar binnen, waar hij besloot de eenvoudige genoegens te vervullen waar hij over gefantaseerd had. Terwijl hij genoot van de hap van zijn pannenkoek na een warm bad, voelde hij zich eindelijk opgelucht. Het was een moment van stille triomf, een herinnering dat hij eindelijk echt thuis was.