Richard Hale geloofde altijd dat opnieuw beginnen de makkelijkste zaak van de wereld zou zijn. Een nieuwe school. Nieuwe gezichten. Nieuwe routines. Hij dacht dat hij gewoon een ander gebouw binnen kon lopen, aan een nieuw bureau kon gaan zitten en zichzelf rustig kon herschrijven. Maar zo werkte Westbrook High niet.
De vriendengroepen waren al verzegeld. Krappe kringen die waren ontstaan door jaren van gedeelde klassen, verjaardagsfeestjes, jeugdwedstrijden en onuitgesproken hiërarchieën. Richard kwam midden in het eerste jaar, de slechtst mogelijke tijd om “de nieuwe jongen” te zijn Hij had geen bepalend label, geen sport waarin hij uitblonk, geen club die hem claimde, geen luide persoonlijkheid die de aandacht opeiste.