Tegen de derde week was hij een lopende grap geworden, een clou die van de ene gang naar de andere werd overgebracht. Er verscheen een nep Instagram account dat de spot dreef met zijn kleding, zijn houding, de manier waarop hij typte in forums. Hij had het zijn ouders niet verteld. Ze hadden hun leven net weer ontworteld voor een nieuwe overplaatsing en hij wilde niet nog een probleem zijn bovenop de rekeningen en dozen.
In maart liep hij met ingetrokken schouders, kromp ineen zonder te beseffen dat hij het deed. De school bewoog om hem heen als een stroming waar hij niet tegenop kon zwemmen. En toen kwam het schoolbalseizoen, glitters en posters en luide gesprekken over jurken en pakken en afspraakjes. Iets vreugdevols voor alle anderen werd een spotlight waar hij niet uit kon stappen.