“Achteruit met die menigte!” riep een bewaker. “Roep de hulpdiensten!” Een sirene kwam tot leven, scherp en dringend, en sneed als een mes door de stilte. Dierenverzorgers sprintten naar de plek, walkietalkies knetterden, hun gezichten strak van alarm. Bezoekers gilden en strompelden terug van de reling. In het verblijf schokte Meera’s hoofd omhoog.
Ze kwam overeind. Haar oren werden plat. Haar staart zwiepte een keer, twee keer, haar ademhaling was snel. De sirenes weerklonken door het metaal en glas om haar heen, versterkt tot iets hard en onbekends. Ze draaide in de richting van het lawaai – en in de richting van de menigte.