Hij koos voor het laatste en drukte zich tegen Meera aan. Jamie zag alles. Hij stortte in. “Ik wil mijn puppy terug!” riep hij, zijn stem krakend onder het gewicht van de paniek. “Alsjeblieft! Ik wilde hem niet kwijtraken!” Asha hurkte naast Jamie, haar stem laag en stabiel. “Ze is haar welp ongeveer een maand geleden kwijtgeraakt,” zei ze.
“Het was klein. Net als Nibbles. Ze heeft al weken niet zo bewogen. Heeft geen geluid gemaakt. Maar nu kijkt ze toe. Beschermend. Verzorgt.” Ze aarzelde. “Ze denkt dat hij van haar is.” Jamie snoof. “Maar hij is van mij.” “Ik weet het,” zei Asha zacht. “Maar op dit moment… heeft ze hem meer nodig dan wie dan ook.”