Zijn vader knikte en trok Jamie voorzichtig een paar stappen bij het glas vandaan. “Weet je nog wat je tegen me zei? Dat Nibbles je wat liefde kwam tonen toen je dat het meest nodig had?” Jamie knikte langzaam. Zijn vader knielde voor hem neer. “Ik denk dat het nu Nibbles’ beurt is om iemand anders te helpen.
Eventjes maar. Misschien is dat waarom hij hier is.” Jamie veegde zijn gezicht af met zijn mouw. “Zal hij me nog herinneren?” “Natuurlijk,” zei zijn vader. “Maar op dit moment laat hij iemand anders voelen wat jij voelde toen je hem voor het eerst vasthield.” Jamie keek terug naar het glas. Meera was weer gaan liggen, Nibbles tegen haar aan gekruld.