Zijn maag draaide om. “Wat krijgen we nou, Alvarez…” mompelde hij. De bonus, de geheimzinnigheid en de vreemde mannen op het landgoed – het kwam allemaal terug, puzzelstukjes die in een completere puzzel klikten die hij niet wilde zien.
“Privécollectie.” “Geen stops.” “Bonusbetaling Elke zin weerklonk als een waarschuwing die hij had genegeerd. Hij was niet gekozen om zijn betrouwbaarheid; hij was gekozen omdat hij geen vragen zou stellen. En dat had hij niet gedaan, tot nu. Hij merkte iets anders op dat hij eerder had moeten opmerken. Verschillende verroeste spijkers onder de banden!