De gedachte brandde door hem heen. Angst en woede vermengden zich als brandstof. “Deze keer niet,” gromde hij. Als Alvarez een idioot wilde, had hij de verkeerde man uitgekozen. Dan zou niet sterven in een greppel voor de hebzucht van iemand anders. Hij had zijn leven niet opgebouwd om zonder slag of stoot langs de snelweg te sterven.
Hij reed terug de snelweg op, de regen waste het glas in witte strepen. De ruitenwissers klapperden woest en vochten een verloren strijd. Een paar minuten lang was het alleen hij en de storm, tot diezelfde koplampen weer in de spiegel verschenen. Hij bad dat de kapotte band het zou houden tot hij zich in veiligheid kon brengen.