Even later schoten rode en blauwe lichten door de storm. Politieauto’s slipten tot stilstand, deuren sloegen open terwijl agenten met zaklampen uitwaaierden en commando’s riepen. “Handen waar we ze kunnen zien!” “Stap weg van het voertuig!” Hun stemmen weerklonken tegen de muren van de groeve.
Dan hief zijn handen op en strompelde terug uit de cabine. Hij was doorweekt, trilde en zijn hart ging nog steeds sneller dan de sirenes. Zijn laarzen gleden door de modder toen twee agenten hem wegleidden van de truck. Hij verzette zich niet, ademde alleen maar, lang en ongelijkmatig, alsof hij naar lucht hapte.